Bir zamanlar düşünürdüm hep;"insan sevdiğini neden kıskanır,güvenmiyorsa
zaten O sevginin ne değeri vardır."
Ama sevince iş öyle değilmiş işte,ne kuramcıların,
ne psikologların,ne de başka
kaynakların tanımları,doğanın insanın
yüreğine düşürdüğü böylesi bir duygu için yeterli olmuyor.
Dozunda kıskanmanın ne zararı olabilir ki?
Sevdiğine elbette güveneceksin,O'nu hoş tutacak,gözlerinin içine
bakacaksın mutlaka..Ama temel içgüdüne de
medeni ve mantık ölçülerinde hakim olmayı
becereceksin yoksa belki de sevgine zarar verebilirsin.
Bu yargıya öyle bir insan varıyor ve şu anda
bunu belirtiyor ki,hem çok ama çok seviyor,hem bu sevgisinden,
sevilmesinden gurur duyuyor,hem de kıskanıyor.
Neden içimden geçeni saklıyayım ki;,
sonuçta yukarıda Allah da biliyor.
Keşke o kıskançlık duygusunun ivmesini,
sevgimizin artması için daha da
güzel bir şekilde kullanmasını bilsek,becerebilsek..
Kalın Sağlıcakla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder