Evet,insan ruhu çiçeklere benzer,hele sevgi ile dolduğunuz,
bunca zaman özlediğiniz sevdiğinize kavuşmuş,buna inanmaz bir halde el ele
dolaşmış ve o güzelim yüreği hissetmişseniz eğer,
seven insan ruhu çiçeklere benzer.
Dün;yaşam,benim için Alanya'da yeniden başladı.
Bugünü,"yaşadığımız o harikulade günü gördüğümüz için
Allaha şükreden sevdiğim ile paylaştım.
Birbirimizin eksik olan yarısını bulduğumuza emin olarak
Alanya sokaklarında dolaştık,bakalım ne denli özlemişiz
ve özleyeceğiz diyerek kısa süreler de birbirimizden uzaklaştık
bilinçli olarak,ama ne mümkün? O sokaklar daraldı,
o yollar üzerine basılmaz cehennem taşları oldular sanki.
Hemen kaybettiğimizi düşündüğümüz o bir an'ı bile
telafi edebilmek için koşa koşa birbirimize geldik,
aman Allahım,o ne güzel bir duyguydu bakmak,
içercesine bakmak.
Sonra gittik bir çay bahçesinde oturduk uzun süre ..
Bir ara başını göğsüme yasladı;bana "sen anlat"dedi,
"dinlemek istiyorum seni." 14.07.2009 gününün saat 14.45'inde....
Onca sevdiğim ama şimdi artık O'nsuz yapamayacağım o zarif,
düşünceli,güzel,zeki,fedakar ve beni seven kadına
bir kadın ve bir erkeğin öyküsünü anlattım.
Bizim öykümüzü... O ana değin yaşattığımız,oluşturduğumuz öykümüzü...
Dinledi,anlattım. Dinledi,anlattım.
Sonra kalkıp yürüdük tekrar Alanya sokaklarında,
bir tarafta deniz,bir tarafta satıcılar ve yolun ortasında ikimiz...
Yaşam kolkola girmiş,yürüyor...
Şehrin içinden yürüdük,sonra dik sokaklara girdik,
kaybolurmuşuz ne gam..
Bulacak olanlar birbirini bulmuş,yollarında yürümeye başlamışlar ya...
Bana bir zamanlar buralara geldiğini,kayalı bir park
veya plaj olduğunu söyledi,araştırdık,bulduk
ama ne insanlar o insanlar,ne de o yer artık o eski yer...
Elimi öyle sıkıyordu ki yukarılardan bakarken,bir zamanlar uğradığı yere.
Sustum ve O'nu izledim,bana sırtı dönük,bakıyordu
sanki geride kalmış ve artık bundan sonra da kalacak olan
o kötü,acı dolu,boş geçen günlere..
Bunu kendisine söyledim ve gördüm ki;
o duygular,o acılar, bir gözyaşı damlası içinde akıp gittiler.
Sonra;sonra bıraktık kendimizi yollara(bizim yolumuz nasıl belli)
sokaklara, yürüdük,yürüdük,yürüdük.
O yolun sonunun bizi geçici olarak ayıracağını
bilerek.Ama olsundu,biz biraraya gelmiştik işte.Bundan sonrası vız gelirdi.
Çok ama çok zor dakikalardan sonra beni bineceğim otobüs durağının
yakınlarına getirdi ve bıraktı..Sonra da durağın tam karşı köşesindeki
pastahaneye giderek,araç gelip beni alana dek bekledi.:):)
Gönlünün ışıkları bir yakıp,bir söndürerek ve ben de
o ışıklara elim ile,başım ile selam vererek.
İyi ki;iyi ki diyorum O'nu sevdim,İyi ki Kısmet'im o çıktı karşıma,
iyi ki var..
Seni Seviyorum Canım Seni Çok Seviyorum.